In medialand doen diverse kranten het
erg goed. Dagblad Trouw bijvoorbeeld, werd deze maand verkozen
tot beste dagblad in Europa en ziet zijn lezerskring gestaag groeien.
De bijlages van Trouw 'De Verdieping' ( http://www.trouw.nl/ ) en 'De
Tijd' zijn elke week opnieuw cadeautjes. Ook de Volkskrant en het
Financiële Dagblad blijven het fantastisch doen en houden zich niet
zozeer met het gekrakeel rond nieuwe media en het veranderende
medialandschap bezig, maar vooral met het maken van een écht goede
krant.
Je merkt, voelt, ziet en ruikt bij al
deze kranten dat er mensen mee bezig zijn met liefde voor het
kranten-en uitgevers vak. Mensen die een beetje naar inkt ruiken en
weten van typografie, de Zwitserse School, minitieuze
uitspatiëringen en bijna designy vormtaal. De opmaak van Trouw en
Volkskrant verraad elke morgen opnieuw dat het weer laat was op de
lay-out afdeling. De liefde en passie om elke dag opnieuw een product
te maken waar de lezer blij mee is, spat er van af. De journalistieke
inhoudelijkheid staat (bijna) altijd op een aangenaam hoog peil. Het doet je bijna denken aan de hoofdredacteuren uit de fifties, die steevast vlinderstrikjes droegen als blijk van hun aristocratie, getransformeerd naar hippe mannen en vrouwen van nu.
Wie weekenden doorbrengt met de
bijlages van de drie kranten vergeet bijna hoe koud het buiten is.
Visitekaartje
Afgelopen week gaf Geert-Jan van der
Snoek, de nieuwe topman van de NDC zijn visitekaartje af middels een
paginagroot interview in het Dagblad van het Noorden. Hij heeft als
marinier – ' helder blauwe ogen, getraind lijf' – schrijft Irene Overduin
bijna adorerend op – gevochten in de Golf-oorlog en Joegoslavië,
was consultant bij KPMG en saneerde bij Getronics en Pinkroccade via
honderden ontslagen.
Geert-Jan pakte meteen uit en riep behalve dat er 'elan moet komen bij NDC' vervolgens dat
hij 'de onderneming de afgelopen weken heeft leren kennen als een wat
slonzige organisatie' die hij 'wil ombouwen tot een vitaal bedrijf
dat soepel inspeelt op nieuwe ontwikkelingen'.
Arme abonnees! Die hebben de afgelopen jaren dus dagelijks de resultante van
een 'slonzig bedrijf' onder ogen gehad. Het is ook een fijn
compliment naar je nieuwe collega's waarvan het overgrote deel de
afgelopen decennia hun stinkende best heeft gedaan onder een
inderdaad best wel zwalkend management. Zonder elan dus, blijkt. Ook rept hij over 'vaste
dienstverbanden en roestige ict, brengen wat de mensen nog niet weten
(!), overheden controleren, ergens de vinger achter krijgen,
doorzetten'.
Vervolgens vindt Geert-Jan dat de
regionale verschillen niet overdreven moeten worden'.
Dat is bijzonder interessant, gezien de
meest recente sociaal-demografische onderzoeken en
trendvoorspellingen over authenticiteit en oorsprong.
Geert-Jan verklapt ons aan het eind dat
'de nieuwe aandeelhouders actief bij het bedrijf betrokken zullen
worden, dat het NDC een familiebedrijf is en dat daar een zichtbare
inbreng van de eigenaren bij hoort'. Van der Snoek laat in het midden
wat hij daar precies mee bedoelt; een kritische lezer zal zich meteen
afvragen of de redactionale onafhankelijkheid nog gewaarborgd zal
zijn. Mannen in grijze pakken, controlerend speurend op gangen en
redactievloeren?
Al met al een opmerkelijk PR-debuut van
Geert-Jan van der Snoek.
Natuurlijk moet de NDC zich opnieuw
uit- en terugvinden in een veranderende tijd. Natuurlijk moet je
kijken naar lean en mean dienstverbanden. Maar juist nú overleef je
alleen met passie en liefde voor het vak en niet door spierballentaal
over marine-heroiëk in de Golfoorlog. Juist nu win je alleen door
met compassie, kennis en kunde een uitmuntend product te maken.
De NDC had met een aantal radiozenders
en een TV-licentie goud in handen, maar door het ontbreken van passie
en liefde voor radio en TV ging het ook daar mis. Voorbeelden hoe het
wel kan zie je vlak over de grens in Bremen
( http://www.radiobremen.de/ waar hippe en frisse radiostations hun
krantenbroeders fier ondersteunen en aanvullen. Ook werden ideeën
van merk- en marketing-specialisten om in het grootste, meest
kansrijke en prestigieuze afzetgebied, de stad Groningen, een
eigentijdse en opiniërende grachtengordelkrant te maken minzaam
terzijde geschoven. Een mooi speerpunt en belangrijk bruggenhoofd als brand-extension. Over visitekaartjes gesproken. In plaats daarvan werd onder de naam
Lezersservice een internetwinkel, een adept van Bol.Com gestart om de
financiële gaten te dekken.
De krant blijft. Kranten blijven.
Het Dagblad van het Noorden en de
Leeuwarder Courant – een sterker merk overigens – moeten
natuurlijk ook blijven.
Ze kúnnen ook gemakkelijk blijven.
Gemakkelijk, omdat de blauwdruk voor
succes elke dag, elk weekend wordt aangereikt door diverse grote
landelijke broers. Die blauwdruk is gebaseerd op liefde,
passie en bevlogenheid voor het vak. Op voelbaar respect voor bevlogen collega's. En niet op staalblauwe ogen en
spierballentaal.
Reacties
Een reactie posten