De Amsterdamse familie de Waal had begin vorige eeuw een groothandel in ondergoed aan het Rokin. In 1917(!) bedacht men de naam 'Sir Edwin' en een nog latere telg uit de familie bedacht vele jaren later het 'Hij Herenmode concept' dat nu onder de naam 'We' in Zwitserse handen is.
Binnen korte tijd waren in alle steden en grotere plaatsen in de Benelux vestigingen van het concern te vinden.
De vestiging van Hij herenmode in de Herestraat in Groningen had een legendarische klank binnen het concern. Want de filiaalchef in Den Haag, Rotterdam, Kalverstraat of Haarlem die meerdere weken achterelkaar een lage weekomzet had, werd eerst bedreigd, maar niet zelden ook werkelijk geconfronteerd met, wat men letterlijk noemde, "emigratie naar buitengewest Groningen".
Voor de wufte randstedelijke modejongens schijnt dat zo ongeveer het ergste geweest te zijn wat je kon overkomen. Gedwongen emigratie naar Groningen of Leeuwarden was een angstaanjagend begrip binnen het concern, dat zo echter wél zorgde voor torenhoge omzetten, overal te lande.
Het begrip "straf-emigratie" kreeg echter pas landelijke bekendheid toen eind jaren '80 in het kader van Spreiding van Rijksdiensten 2.200 PTT-ers uit Den Haag gedwongen werden naar Groningen te verhuizen.
De pleuris brak uit. Partijbaronnen als Wiegel en Vonhoff kromden hun rug voor het Noorden, maar Neelie Smit-Kroes had begrip voor de heftig protesterende Hagenezen. Er vielen woorden als "verbanning en deportatie". En hoewel PTT topman Dik zich via publiekelijk gebezigde krachttermen sterk maakte voor de landverhuizing, bleef hij zelf toch ook liever op zijn Wassenaarse landgoed overnachten. Ja, er was destijds een goed florerende dagelijkse lijndienst tussen Eelde en Ypenburg. Het is nooit écht wat geworden; in 1995 werd de regeling teruggedraaid.
Wie dacht dat we met het dwaze, geldverslindende proefwonen en proefkamperen in Drenthe het ergste wel gehad hadden op marketinggebied, komt dit weekend opnieuw aan z'n trekken, want Delfzijl staat dit weekend op de Emigratiebeurs in Houten. Men hoopt 25 gezinnen, die daar komen met de focus op emigratieklassiekers als Australië, Nieuw-Zeeland, Scandinavië, Polen en oostelijk Duitsland (veehouders), te verleiden om zich in Delfzijl te vestigen.
Het kostbare gebedel en gesmeek gaat dus onverdroten door. Maar pas op: de creativiteit om mensen naar het Noorden te lokken heeft natuurlijk nog niet de ultieme climax bereikt.
 |
| Nietsvermoedende gezinnen rijden in verkeersfuik A-1 |
Want je kunt erop wachten dat de diverse ongeleide marketing kreabea's nog gékker gaan doen. En op een druk weekend de afritten van de de A-1 afsluiten en hele gezinnen in zorgvuldig geconstrueerde fuiken laten rijden. Waarna hostessen, flesjes kalmoes beerenburg, Knols' koek en potjes Marne mosterd uitdelend, vervolgens de formaliteiten afhandelen. Schrale troost: je mag dan nog wel een paar voorkeursplaatsen aankruisen. Maar dat is het dan wel; inpakken en wegwezen, meteen morgen al.
Wie protesteert krijgt een aparte Wim Dik behandeling: 'niet zeuren, opzouten naar het Noorden'.
Daar heb je tenminste een achtertuin. En geen files.
Dat het ook anders kan werd al bewezen via ludieke campagnes, die o.a. noordelijke ICT bedrijven ooit voerden in het hol van de leeuw. 'Veel plezier met je torenhoge hypotheek' en 'Gratis boeken voor in de file' was de 'meedelijden-met-de-randstedelingen-actie' die op Amsterdamse trams werd uitgevoerd en prompt het NOS journaal haalde.
Campagnes die terecht uitgingen van de kracht en de sterkte van Het Merk Noord Nederland. Een A-merk dat geladen wordt door onze cultuur, gelaagdheid, met steden als Groningen en Leeuwarden maar ook zilte plaatsen als Delfzijl en Termunterzijl, dorpjes als Baflo of Saaksum. Mooi door hun authenticiteit.
De bijna wanhopige campagnes van Marketing Drenthe en nu weer Delfzijl doen denken aan de aandoenlijke jongen die het aantrekkelijke meisje in de disco blijft stalken met de vraag: 'vind me lief! Toe nou!... vind me alsjeblieft lief !'
 |
| Het Noorden: A-Merk. |
Eigenlijk is het nét als met de Wadden; voor diegenen de schoonheid van dit werelderfgoed niet herkennen en liever all-inclusives boeken naar de Turkse Riviéra, helpen gezapige tv-spots, beurzen en meer van deze eenzijdige liefdesverklaringen niet.
Zelfs een Elfstedentocht, hét uithangbord van de pittoreske Friese natie, brengt geen longterm investeringen en nieuwe bewoners naar It Heitelân.
Vrij naar Cruijff: wie het niet ziet, hoeft niet te kijken. En blijft zitten waar hij zit.
Reacties
Een reactie posten